Jednym z najczęstszych zabiegów odbudowy brakującej kości przed planowanym uzupełnieniem braków zębowych z wykorzystaniem implantów jest zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej. 
 Zatoki szczękowe są pneumatycznymi jamami należącymi do tzw. zatok obocznych nosa i mającymi połączenie z przewodami nosowymi. Fizjologicznie dno zatoki szczękowej znajduje się nad wierzchołkami zębów górnych sięgając od czwórki do siódemki. Wnętrze zatoki wyściela cienka błona śluzowa zwana błoną Schneidera.
Gdy dochodzi do utraty zębów w bocznym odcinku szczęki niestymulowana kość ulega resorbcji, co skutkuje jej brakiem ilościowym a często także jakościowym.
Rozwiązaniem tej sytuacji jest zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej, który polega na odbudowie brakującej kości poprzez spłycenie zatoki.
Sam zabieg polega na otworzeniu zatoki przez okno w bocznej ścianie szczęki, odpreparowanie błony śluzowej i jej uniesieniu, umieszczeniu w miejscu powstałej pustej przestrzeni sztucznej kości. Największą korzyścią tej metody jest możliwość podniesienia zatoki w dużym zakresie.